healing dana

Bijzonder schepsel 'de mens'

Eigenlijk was mijn plan de belasting af te ronden. Het is niet de goede dag om dit te doen. Ik voel het aan alles. Mijn gedachtes zwaaien in het rond en ik kan ze niet houden op de cijfers. Dus dat wordt het niet. Er is een moment dat me bij is gebleven en wat ik graag deel met jullie. Het is nu intussen al weer bijna een maand geleden.

Ik sta in de rij van de kassa bij de supermarkt. Voor mij begint een mevrouw haar overvolle winkelwagen leeg te halen en alles op de band te zetten. De ene na de andere fles olie komt uit het karretje. Het lijkt maar geen einde te nemen. De kassamedewerker vraagt, 'mevrouw hoeveel zijn het er?' De mevrouw zegt 'ik weet het niet precies.' Na de denk ik 40e fles olie komt er nog een hele berg rijst tevoorschijn. Het gaat maar door. Wat er allemaal in zo'n kar past, is intrigerend.

Terwijl de mevrouw op haar gemak alles op de band legt, sluit achter mij nog een mevrouw aan met een winkelwagen. En ja hoor ook deze is vol. Tot de nok toe olieflessen. Verder zit er niets in. Eerst dacht ik dat ze bij elkaar hoorden. Toch was dat niet zo bleek uit het gesprek wat over mijn hoofd heen werd gevoerd. Voordat ik uit huis ging had ik mijn aura compact gemaakt om niet alle energie uit de omgeving op te nemen. Het werkt heel goed. Het leek wel alsof ik onzichtbaar was.

'Hallo zegt de ene tegen de andere, sla je ook olie in? Ja hoor het is niet zo duur nu en in Spanje kunnen ze al geen olie meer kopen. Het is oorlog toch. Ja je hebt gelijk. En binnenkort is ook nog ramadan en dan moet er wel gekookt worden. Oh ik zie dat je ook rijst hebt, die heb ik gisteren al gekocht. Ja vandaag is die in de aanbieding. Oh dat heb ik gemist...en ze gaan nog even vrolijk door.

Interessant en dan sta ik daar met mijn tros bananen die thuis toch echt worden gegeten en op waren. Inslaan omdat er ergens anders niets meer te verkrijgen is. Ik weet het niet. Zou ik dat doen? Wat beweegt deze mensen om dit te doen. Nu 4 weken later is er nog steeds voldoende olie te koop in de supermarkt. Het is wel misschien iets duurder geworden.

Terwijl de ene mevrouw richting de uitgang loopt gaat een meneer die op zijn rollator in de supermarkt de omgeving zit te observeren en waarschijnlijk hartstikke eenzaam is aan haar vragen 'zo mevrouw hebt u een feestje?' Waarop ze antwoord 'nee ik geef het meeste weg aan mensen die niets hebben.'

Zo zie je maar de ene koopt in omdat er tekort is en de andere om het weg te geven aan wie niets heeft. Twee verschillende zienswijzen en toch is het 'de mens'. De een slaat WC rollen in en de ander olie.
Nu dat bijna alles weer 'normaal' lijkt te zijn. De maskers die verdwijnen uit de samenleving. We weer alles kunnen doen. De oorlog, die nog steeds niet is afgelopen, wordt verdrongen door ander nieuws. Het leven dat verder gaat.
Wat voor invloed zal het hebben op 'de mens'? Op de generatie na ons. Dat is iets wat ik me bijna elke dag afvraag. Leven we 'gewoon' verder of blijven we zitten met de angst en het trauma van niets kunnen, weinig hebben, sterven, keuzes maken en zo kan je zeker zelf nog een paar dingen bedenken...

Met mijn werk kan ik ondersteunen ook deze trauma's te verwerken en wegen te vinden om zelf te bepalen wat voor soort mens je wil zijn. Het leren om je aura compact te maken kan deel uitmaken van dit proces.

Liefs Dana
april 2022

Winkelwagen