Hoe kan het dat we met ons allen op non-actief werden gesteld en toch nog steeds stress ervaren?
Is het niet in het werk dan wel in je privé leven.

Wat maakt dat we zo vasthouden aan wat we kennen, terwijl toch juist vooruitgang wordt geboekt door nieuwe stappen te nemen?
Verlangen naar iets anders is groot. Als dat betekent dat je iets moet veranderen in je gewoontes of behoeftes dan wordt het moeilijk en komen we vaak niet verder dan de gedachten aan verandering.
Is het 'rennen' naar je werk en meedoen in de maatschappij om te voldoen aan de eisen die aan jou en je kinderen worden gesteld niet zo gewoon geworden dat we onze routine missen en graag weer terug willen naar wat we hadden en kennen — ons veilige haven? Weer terug naar je werk, je sport, je cultuur, je leven...je eigen normaal. Alsmaar bezig zijn zodat er geen of weinig tijd over blijft voor ruimte voor jezelf of even geen gedachten hebben.

Dat is in de laatste twee jaar wel veranderd. Waar de één opbloeide omdat er eindelijk ruimte kwam voor wensen die uitkwamen of om af te maken, waar je eerder nooit de tijd voor had gevonden, kwamen anderen terecht in de sleur van geen ruimte meer hebben voor de zaken die leuk zijn of aandacht vragen. Er kwam tijd voor familie, dromen en ruimte voor jezelf en toch ook stress.

Families waar de kinderen 24/7 thuis waren in veel te krappe ruimtes met te weinig te doen om te voldoen aan hun behoefte om te rennen, spelen, vrij en kind te zijn. Interactie met andere kinderen viel weg. Alles kwam stil te staan.
Ondernemers werden erg op de proef gesteld. Ze probeerden te overleven terwijl ze steeds weer voor nieuwe uitdagingen werden gesteld.
Thuis werken terwijl er mogelijk te weinig ruimte, rust en aandacht voor was.
Conflicten met je partner over hoe om te gaan met de situaties die zich voordeden. Opeens was er geen ruimte meer voor de 'leuke' dingen die de relatie oprecht hielden. Velen zijn uit elkaar gegaan omdat ze begrepen dat ze in hun relatie geen gemeenschappelijke factor meer konden vinden. Anderen versterkten hun bond en hadden eindelijk weer tijd voor elkaar.
Bij weer anderen sloeg het noodlot toe en was er verdriet, frustratie, woede en soms de dood.

Alles werd uitvergroot omdat je 24/7 op elkaar aangewezen was. Steeds maar schakelen en alert blijven naar aanleiding van de nieuwste situatie. In hoever dit belang heeft op de toekomst van de volgende generatie is nog steeds niet duidelijk. Iemand in je arm nemen werd niet meer als normaal gezien. Wat voor invloed zou dit hebben op de toekomst van de mens?

Zo zijn er wat dingen veranderd en nog steeds is er stress. Hebben we stress niet nodig?
Velen zijn in de laatste jaren geteisterd door het verlangen naar minder stress, meer rust, veiligheid en liefde. Mediteren, Yoga, Mindfulness…
Gewoon ZIJN een van het leven genieten.

Stress is gezond als je weet hoe je kan afwisselen tussen stress en ontspannen. Als je te veel van iets hebt, ben je niet in balans. En laten we wel wezen dat is toch waar we naar verlangen? Balans in je leven zodat je stressvolle momenten aan kan en daarna lekker rustig kan genieten van de ontspanning die erop volgt. Hierdoor leer je in je kracht te staan, op te bloeien en je te ontvouwen als een bloem.
Gebruik maken van deze balans is gebruik maken van je innerlijke kracht. Dat maakt dat je leeft en dat je jouw levenspad volgt — jouw bestemming.
Dat wens ik iedereen toe.

Liefs Dana